De wonderen zijn de wereld nog niet uit!

Op 24 februari heb ik me laten dopen! Sinds die tijd heb ik echt het gevoel gehad dat God heel dichtbij mij was. Ik straalde na mijn doop helemaal volgens een aantal mensen en ik kon ook echt niet stoppen met lachen!!! Mijn hoofd was in de wolken. Heerlijk!
Die week hadden we het over 'Bijbels wereldbeeld'. Dat was een interessant onderwerp. Op woensdagavond kreeg ik ontzettend last van mijn buik. Heel vervelend. Toen ben ik eerder naar bed gegaan. Donderdag voelde ik me nog steeds beroerd. Uiteraard gingen we het toen over genezing hebben. Dat was echt een onderwerp waar ik niet graag over praatte. Mensen praten veel te makkelijk over genezing: "Gewoon bidden en dan komt het wel weer goed." Maar zo simpel ligt het niet!! Ik ben een tijdje echt boos geweest op God. Ik bad zoveel voor genezing en ook Matthijs en familie hebben echt veel voor mij gebeden. Toch gebeurde er niets. Ik was dus ook gestopt met bidden voor genezing en Patrick, de spreker van die week, praatte zo makkelijk over genezing!! Dat was echt moeilijk voor mij. Toch had ik toen al het idee dat ik moest vragen of anderen voor me zouden willen bidden. Dat durfde ik alleen niet zo goed. 's Avonds was ik nog steeds ziek en toen heb ik de les van die dag nog eens doorgelezen. Patrick las voor uit Lukas 18:1-8. Dat stuk las ik 's avonds nog eens en toen viel voor mij het kwartje: het is Satans wil dat ik stop met bidden en me bij mijn ziekte neerleg. Op dat moment heb ik God gevraagd om motivatie om voor mijn ziekte te blijven bidden.
Op vrijdag heb ik de hele klas verteld dat ik het donderdag echt moeilijk had en ook vertelde ik van mijn ontdekking op donderdagavond. Ook toen wilde ik dat mensen voor mij zouden bidden, maar ik zei tegen God: 'Als het echt Uw wil is dat anderen voor mij bidden, laat dan iemand anders naar mij toe komen om te vragen of hij voor me mag bidden.' Een paar minuten later kwam Patrick naar mij toe. Hij vroeg of de klas voor me zou mogen bidden. Ik zei natuurlijk ja! Toen Patrick het de klas vertelde, stond Mirjam op en zei dat ze had gebeden om gebed voor mij. Zelf durde ze het niet te vragen en toen kwam Patrick vertellen dat ze voor me zouden bidden! Het was zo gaaf dat drie mensen, inclusief mij, zo sterk het idee hadden dat er voor mij gebeden moest worden. De hele groep heeft toen voor mij gebeden. Het was geen *bumba-gevoel* of hoe je dat ook wil noemen, maar na het gebed had ik weer honger! Langzaamaan ben ik weer alles gaan eten en dat ging heel erg goed. Ik kan nog steeds niet geloven dat ik genezen ben. Die ziekte was zo'n groot deel in mijn leven en dat is ineens weg. Je 'mist' het ongeveer. Dat is een raar gevoel!! Het enige wat ik kan doen is vragen of God die leegte wil vullen. Hij is zooo groot en Hij kan veel meer doen dan wij kunnen bidden of beseffen. Elke keer als ik mijn verhaal vertel, word ik weer zo dankbaar voor wat Hij gedaan heeft.
De wereld blijft nog steeds oneerlijk, maar wat ik heb geleerd is dat ik op God moet blijven vertrouwen. Hij houdt van ons. Genezing hoeft niet altijd in dit leven te komen, ik zal nog steeds ziek worden af en toe. Blijf er aan denken dat je in de hemel helemaal gezond zal zijn. Voor altijd!
PRIJS DE HEER, WANT HIJ IS GOED!

Liefs,
Dorien

p.s. als jij gebed nodig hebt, mail me dan even ofzo. Ik bid graag voor je en het helpt!!