eerste week in indonesie!!

Hoi allemaal,
We hebben de lesmaand in Singapore gehad. Nu zitten we voor 2 maanden in Indonesie!! Op het moment zitten we in Bandung, dicht bij Jakarta. We slapen in een moslimgezin en ze zijn echt giga arm. De douche en de wc is een hele uitdaging!! Met een schepje de wc doorspoelen en met datzelfde schepje je haren wassen, ijskoud water brrrr... Ook slaap ik op een bed waarvan je denkt dat je beter op de grond slaapt, maja, alles went. In ons team is iedereen ongeveer ziek geweest, dat is wat minder...
Deze week hebben we een heleboel gave dingen gedaan. Het is allemaal wel lastig, uitgebreid over onze Vader praten, gaat niet echt... Maandag zijn we naar een basisschool gegaan, hebben we daar een rondleiding gehad en hebben we die kinderen liedjes geleerd (hoofd,schouders,knie,en, teen ; this little light of mine). Dat was heel erg leuk. Ze vinden het zooo speciaal dat wij er zijn! Heel die school (1400 kinderen) liep uit. Ze wilden allemaal foto's maken met hun mobieltjes van ons n zelfs onze handtekeningen! We hebben er dus heel veel ondertekend met victoria beckham, julia robberts enz. hahahah echt heel grappig. Het is ook wel wennen om ongeveer 3 x per dag rijst te eten.
Oja, nog een leuke mededeling: we hebben hagedissen op onze kamer en vorige nacht zelfs bezoek van een rat!!! We hebben afgelopen nacht dus echt super veel gebeden dat hij niet terug zal komen....
Dinsdag en woensdag zijn we op een peuterspeelzaal geweest, die kinderen hebben we ook liedjes geleerd. Donderdagochtend hebben we onze groep gesplitst: veel zijn er naar een weeshuis gegaan, ik en nog 3 anderen zijn weer naar de school van maandag gegaan. Z|e wilden dat wij ze engels zouden leren. Dat was zoooo leuk! we zouden eerst samen 1 klas hebben, maar we kregen allemaal een eigen klas van 52 kinderen... Ze verstonden de helft niet van wat ik zei dus ik in mijn gebrekkige indonesisch een beetje geprobeerd het uit te leggen, maar het schoot niet heel erg op. Ook hebben we het spel: simon zegt: gedaan en dat vonden ze heel leuk. Duurde even voor ze het begrepen maar toenw as het ook echt een succes.
Na de les was de school weer een gekkenhuis. we waren weer net sterren. Echt heel leuk. Wordt weer wennen als we thuis zijn, dat niet iedereen goedemorgen zegt enzo hahaha...
Ongeveer elke middag zijn we in onze wijk geweest om met de kinderen op te trekken. De jongens hebben gevoetbald en wij hebben een aantal spelletjes gedaan. Ook heb ik leuke gesprekken gehad met twee moeders van 22 jaar. Ze zijn zo aardig en zijn echt geinteresseerd. Ben nu dus echt bezig om de taal te leren.

Ik bid echt voor een mogelijkheid om over God te praten. Ik had laatst echt in mijn hoofd dat we zouden worshippen in die wijk, maar zo ziet het er nog niet uit. Daar ben ik wle voor aan het bidden. Onze God is een grote God, dus denk groot, dan kan je groot verwachten. Nou, daar ben ik dus echt mee bezig hahaha. Het vraagt ook wel veel van mijn geduld. Af en toe barst ik echt om over God te praten.
Ali baba roept ook echt 5x per dag van zijn toren om te gaan bidden en dat is echt raar. Ik krijg er elke keer weer de kriebels van. Gelukkig hebben we een lieve God waar we naar toe mogen wanneer we willen. Ik voel me alleen zo vervelend dat zij in die wijk onze God niet kennen. Maar door het liedje this little light of mine hopen we toch wel een ingang te krijgen. Mensen die vorig jaar zijn geweest merken ook echt dat er veel meer openheid in het dorp (die wijk) is. Dat is gaaf om te horen. Zelf zien we het resultaat van ons gebed niet, maar de mensen die hier wonen, zien het wel!!!
Verder heb ik trouwens niet extreem veel te klagen, ik ben vanochtend voor 6 euro naar een spa geweest en ruik nu dus helemaal lekker :).
De komende week gaan we naar een andere wijk, geloof ik en de week erop naar Barut. Daarna gaan we voor twee weken naar Bali en daarna nog drie weken naar Ambon. Het is echt super. Af en toe heb ik heimwee, maar het komt allemaal helemaal goed. Ik maak super giga veel foto's en die krijgen jullie natuurlijk allemaal nog te zien als ik weer thuis ben.
Heel veel liefs,
Dorien