Ambon

Heey allemaal,
ik zit nou ongeveer een week op Ambon. Dat is een eiland een stukje boven Bali, behoort tot de molukken. Het is hier giga giga mooi, wel ontzettend warm, maja. Vorige week vrijdag kwamen we aan, na een lange vliegreis. Ambon is voornamelijk christelijk, maar heel veel mensen zijn het alleen maar bij naam. Maar 10% is actief christen. We slapen in het dorpje Benteng, op het kleinere eiland van Ambon. De dag voor we vertrokken van Bali, kwam ik er achter dat ik wormen had. Dus ik was aan mijn wormenkuur begonnen. Dat werkte alleen nogal laxerend bij mij... Zaterdag was ik echt niet lekker, kon niet ver van de wc vandaan en was ontzettend moe. We slapen in een huis zonder airco (dat is wel even wennen) en het bed is een pretpark. Elke keer als Marieke zich omdraait, vlieg ik mee... Heel fijn dus. Had dus echt slecht geslapen. Ik ben dus de hele zaterdag mijn bed niet uitgeweest. Zondag heb ik half meegedraait. 's Ochtends zijn we naar een indonesische kerkdienst gegaan en dat was geweldig. Het is zoooo leuk om die liedjes mee te zingen. Ze waren heel erg onder de indruk van de sketch die we deden en Darcy mocht preken. 's Middags was ik weer zo moe dat ik in bed ben gaan liggen.
Maandag ging eigenlijk heel goed. 's Ochtends hadden we niet zo heel veel te doen, voorbereiden van een nieuwe sketch en voorbedetijd. We hebben toen voor alle teams gebeden. Na de lunch werd ik ontzettend misselijk en kon ik alleen nog maar liggen vanwege de pijn in mijn buik. 's Avonds kwam alles er uit en kon er ook geen water meer in. Een tochtje naar het ziekenhuis was het gevolg :) (<- sarcastisch lachje?). Dat was een hele ervaring. Op de EHBO stond de dokter smsend aan mijn bed en hij snapte er helemaal niks van. Hij lachte me uit en bedacht allemaal aparte regeltjes. Uiteindelijk kreeg ik een infuus. Toen moest ik naar de wc en ik ben uiteindelijk blij dat ik al vast zat aan een infuus, want elzeline moest dus mee. VAn het wc-hangen (geen zitwc in het ziekenhuis :S) weet ik helemaal niks meer, want ik ben toen 5x achter elkaar flauwgevallen, hoorde ik later. Op de een of andere manier ben ik weer op mijn bed terechtgekomen en mocht ik helemaal niks meer... Ik werd weggebracht naar de VIP-kamer (20 euro per nacht). Dat was opzich niet verkeerd: tv waarop je Oprah kon horen, niet zien helaas, heeel veel indonesische soapseries en natuurlijk voetbal!!! airco en een zitwc! In die kamer heb ik twee nachten doorgebracht. De eerste nacht heb ik met Elzeline niet veel geslapen, want Nederland moest tegen Italie spelen. Daar zaten we dus: om 3 uur 's nachts met onze oranje zonnebrillen op :).
Als je bule's in je ziekenhuis hebt (blanken), is dat natuurlijk heel bijzonder. Overdag kregen we om de 3 uur ongeveer een groep zusters op bezoek die zich allemaal moesten voorstellen enzo. Heel erg fijn dus.... Verder heb ik een lekkere tijd gehad met God en ik voelde me echt wel beschermd door Hem. Deze vervelende situatie had niet beter kunnen lopen: maandagavond hadden we programma maar dat werd zonder reden afgeblazen. Ik was dus niet alleen thuis toen ik ziek was. DAniel reageerde erg snel dat ik naar het ziekenhuis moest, anders was ik of in de bus, of op de wc thuis misschien flauwgevallen en was ik nog verder van huis. Ook was Elzeline erbij op de wc, anders lag ik daar nu misschien nog (klein beetje overdreven). Je kan het als allemaal toevalligheden op een rij zien, maar ik zie het wel als de hand van God.
Woensdag mocht ik terug naar huis, maar heb ik niks meer gedaan. Donderdag was ik al weer aardig wakker 's middags, maar ik mocht niks van niemand. Had ontzettend zin om te hardlopen, maar dat mocht dus ook niet. Zou ook niet zijn gegaan trouwens, maar toch. Vrijdag heb ik al weer een beetje meegedraait. Ik ben niet mee geweest 's avonds naar een kerk, maar 's ochtends ben ik wel bij de teammeeting geweest. Zaterdag hadden we 's middags een jeugdgroep en 's avonds mocht ik preken in een rockchurch. Het was zo'n ontzettend gave dienst! Je zag mensen echt puur God aanbidden. Ik snapte niets van de liederen maar ik moest gewoon meezingen. Dat was zoo gaaf! Ik heb mijn getuigenis gegeven. Ik had alles netjes op een papiertje geschreven, maar God zei me voordat ik het podium opging, dat ik het papiertje moest laten liggen. Dat heb ik gedaan en volgens de hele groep sprak God echt zo door mij heen. De hele zaal was doodstil en na de preek en wat liederen moesten een hoop mensen huilen. Ik had gepraat over je ware identiteit. Dat omstandigheden je kunnen vormen, maar dat je vast moet houden aan je ware identiteit: dat je een zoon of dochter van God bent. Hij houdt van je en wil een relatie met jou. Dat is zooo gaaf!!
Uiteindelijk heb ik best een ander verhaal verteld dan er op mijn papiertje stond. Wel gaaf hoe God dat zo leidt. Zondag mochten we 's ochtends en 's middags zelf bedenken wat we gingen doen. Ik heb de Romeinenbrief gelezen en geslapen.
's Avonds hadden we een jeugdkerk. Esther vertelde haar getuigenis en een verhaal over vergeving. Het woord van de dag was: flexibiliteit. Na Esthers verhaaltje moesten we de kerk opsplitsen in groepen en moesten we met die kinderen gaan praten. Dat was heel lastig, want zo goed is mijn indonesisch nou ook weer niet. Ik was echt onder de indruk van de verhalen die ik hoorde! Er is zoo veel boosheid en verdriet, ongelooflijk. Esthers verhaal was dus echt goed voor deze mensen. Naderhand hebben we voor een heleboel mensen gebeden en heel veel moesten huilen. Het was echt ongelooflijk en ik werd echt geraakt. Heel veel mensen heb ik gewezen op hoe mooi ze zijn en hoe bijzonder. Ik heb ze heel vaak Psalm 139 gegeven. Ze waren echt blij dat we waren geweest.

In Ambon is er pas sinds 4 jaar vrede. Daarvoor was het oorlog tussen de moslims en de christenen. Dat zit natuurlijk ook nog in de harten van de mensen.

Verder is de rest van de groep gaan bidden voor mensen in ziekenhuizen (toen lag ik nog moe op bed). We wilden geld geven aan een jongentje met een gebroken been. De volgende dag werd het geld gebracht, bleek het jongentje naar een medicijnendokter te zijn gegaan, omdat ze geen geld hadden voor de operatie. Dat blijkt hier dus heel vaak te gebeuren. Ze mengen hier christendom heel veel met zwarte magie, omdat dat in hun cultuur zit verweven. Maar dat is natuurlijk niet goed. Henriette is naar die dokter geweest om het jongentje terug te halen en ze was echt onder de indruk. Er hangen namelijk posters van Jezus aan de muur en dan gebeuren er die rare dingen met magie enzo... Heel apart. Vandaag hebben we een vrije dag en de zon schijnt eindelijk in de eindeloze regen in het regenseizoen, dus we gaan naar het strand, dat nog mooier schijnt te zijn dan het strand op Bali. Ik ben heel erg benieuwd.
We blijven trouwens nog eenw eek in Ambon en dan ga we in Singapore debriefen en daarna hebben we nog een week les in Singapore met de hele groep. Op 4 juli gaan we vliegen en op 5 juli ben ik om 7 uur 's ochtends op Schiphol. Ik verwacht jullie natuurlijk allemaal daar ;). Tot gauw, ik ben aan het aftellen :$.
Heel veel liefs,
Dorien