Ranca Buaya

Heey allemaal,
nu zit ik weer in Bandung. Morgen hebben we namelijk een reis van 26 uur naar Bali voor de boeg...
De avond na de vorige keer dat ik had geschreven, kregen we een afscheidsfeestje in Chiwidey. Ze gingen voor ons dansen en zingen op indonesische muziek. We hebben veel gebeden voor bescherming, omdat we geen idee hadden wat ze aan het zingen waren. Ik had het super naar mijn zin. Ik hou er van om muziek te horen uit andere landen en de dansen erbij. Geweldig. We hebben zelf ook meegedanst en we hebben zelf ook wat gezongen, twee afrikaanse christelijke nummers. Dat was heel leuk. Later in de avond gebeurde er iets engs. Een man begon raar te doen en hij raakte helemaal in trans. Hij kreeg een sigaret en die at hij op. Hij kreeg gloedhete koffie en die dronk hij in 1x op. We hadden allemaal geen idee wat we moesten doen. Die man had dus demonen in hem. Heel eng. Uiteindelijk zijn we weg gegaan. We voelden dat het niet goed was om te blijven. Buiten kreeg ik de schrik van mijn leven. We stonden afscheid te nemen van de andere families en toen tikte er iemand op mijn schouder: die man. Ik ben heel hard gaan rennen.
Later in ons huis hadden we nog een afscheidsfeestje voor onze hosts. Eerst zijn we als groep bij elkaar gaan zitten en hebben we gebeden voor bescherming en een goede nachtrust. Ook hebben we er veel over gepraat. Daarna hebben we nog een leuke tijd met onze hosts gehad. Toen we de volgende ochtend wakker werden, was de lucht helemaal opgeklaard. Zo helder hadden we het eerder nog niet gezien. Toen vertelde ons contactpersoon dat terwijl wij een gesprek hadden met ons team, de hosts ook een gesprek hadden gehad. Ze zijn er toen achtergekomen dat het niet goed was wat ze hadden gedaan. Ze hebben zelfs hun excuses aangeboden voor wat er is gebeurd. In die korte tijd dat we dus in Chiwidey waren, heeft God echt wel door onze gebeden gewerkt. God had de lucht letterlijk en geestelijk geklaard. Echt super.
Voor mij was deze gebeurtenis ook heel goed. Het maakte me echt bewust van de geestelijke wereld. Ik wist dat die bestond, maar ik had het nog nooit ervaren.
Daarna gingen we naar Ranca Buaya.
Van Chiwidey naar Ranca Buaya was ook 6 uur reizen en die rit was afschuwelijk. Zo'n hobbelweg maak je in Nederland niet mee!! Nog nooit zo misselijk geweest!
Ranca Buaya is een heel mooi dorpje, op 20 minuten afstand van de zee. Er zijn nog niet veel toeristen in dat dorpje geweest dus we trokken veel kijkers. Vorige week vrijdag kwamen we aan. 's Middags hoefden we gelukkig niets meer te doen, we waren doodop. We waren echt gezegend met ons huisje. We sliepen niet allemaal in een apart gezin dus je had echt de mogelijkheid om je terug te trekken en lekker alleen te zijn. Ook was de badkamer groter. Je begint een bakje water echt steeds meer te waarderen, heel grappig.
Zaterdag zijn we naar het strand geweest om te bidden. Het is een supermooi strand. De golven zijn hoog en het is er zoo mooi. Ongelooflijk! Door de rotsen en de sterke stroming is het helaas niet echt mogelijk om te zwemmen...
Zondag was Geertje jarig. We hebben toen zelf een taart in elkaar gezet, want winkels kennen ze daar niet hahaha. Helaas vonden de mieren 'm ook erg lekker. 's Middags zijn we naar een klif in de zee gegaan. Daar zijn we op geklommen en het was weer super. Ik kon alleen maar God grootmaken. Er zat zoveel kracht in de golven en God heeft die golven en de zee gewoon gemaakt. Ongelooflijk! Verder hebben we die dagen schoongemaakt bij een schooltje. De mensen bij wie we slapen, hebben een klein schooltje om kinderen met hun schoolwerk te helpen, buiten de lessen om. Wat ze doen is echt goed. Ze leren de kinderen engels, ze leren liedjes en ook nog gewoon schoolwerk.
Maandag hebben we in een tuin gewerkt: pepers in geitenpoep zetten, zodat ze daarna in de aarde konden worden gezet. 's MIddags hebben we lesgegeven in dat schooltje. Ik heb ze geleerd armbandjes te maken en verder heb ik geprobeerd een gesprek met hen te voeren. Het vervelende is alleen dat ze daar niet zo veel indonesisch praten maar sundanees (de grootste stamtaal). Ze verstaan kleine dingen wel, maar bij de meeste dingen die ik zeg, kijken ze me glazig aan en lachen heel lief. Frustraties! Maja, verder is het heel leuk om met hen op te schieten.
Dinsdag hebben we ons healthcare programma weer gedaan. Dat was ontzettend leuk en ook de ouders moesten lachen. 's Middags zijn we naar een ander strand gegaan en hebben we weer een gebedswandeling gedaan, ook door het dorp.
Woensdag hebben we ons huis schoongemaakt. 's Middags hadden we spelletjesmiddag op de school. Ik ben niet meegegaan. Voelde me echt niet lekker. Ben nu nog steeds super verkouden en als ik zeg dat ik 100 keer per dag nies, is dat niet overdreven! 's Avonds hebben we de vrouw des huizes verwend met een lekkere massage en gezichtsmaskertjes. Dat was heel leuk. De mannen hebben midden in de nacht de Championsleague gekeken, ook leuk.
Donderdag gingen we weer naar Bandung. Het was een lange rit, zeker als je je niet 100% fit voelt, maja, we hebben het overleefd. 's Avonds zijn we even naar de Starbucks gegaan en heb ik een pizza op. Dat was zooo lekker. Hebben we zoo van genoten! Het was zoo goed om weer winkels en normaal eten te zien hahaha.
Vandaag hebben we een vrije dag. We zijn naar een shoppingmall gegaan, waar we voor nog geen 5 euro christelijke cd's konden kopen. Heb er dus een aantal ingeslagen.
Gisteren kregen we trouwens het droevige nieuws dat de blinde vrouw, waar we voor hadden gebeden, is overleden. Dat was echt afschuwelijk nieuws en ook raar. Het valt niet te begrijpen, waarom en dat is moeilijk. Ik heb het bij God neergelegd en ik heb echt gebeden voor haar zoon en familie, dat ze een goed rouwproces mogen doorgaan, maar dat ze ook mogen weten dat God hen wil troosten.
Ik moet nu stoppen, heb wel weer genoeg geschreven.
Ik wil echt voor gebed vragen voor onze groep. Veel dingen lopen niet echt lekker en we hebben er echt moeite mee om hier te zijn, af en toe. Veel heimwee en nog niet echt dichte banden in onze groep, helaas.
Dankjulliewel voor jullie gebed alvast.
Liefs,
Dorien